Mahallemin güleryüzlü kadın bakkallı içeriye girer girmez, “Yumuşak paket camel di mi?” dedi. "Evet" dedim gülerek. Sigarayı tezgaha koydu. Sigaranın üzerindeki uyarı fotoğrafınabakıp, “Ay bunlar da bir türlü barışmamadılar” diyerek güldü ve paketi tezgahın üzerinde ters çevirdi. Hayat enerjisi karşısında donakaldım. “Yok ya sigara bahane. Başka bir şey olmuştur barışırlar” dedim gülerek.
Bir hafta kadar sonra, uzun süredir görmediğim arkadaşlarla bir yerde içiyorduk. Masada sigara kullanmayan bir arkadaş paketin üzerindeki aynı fotoğrafı görünce, “Aaaa, bu çocuk benim bir arkadaşımın erkek arkadaşı...” demesin mi...
Bir takım cinsiyetçi laflar ve mavralar eşliğinde malzeme konusu yaptılar ama katılamadım. Fotoğraftakilerin yerli tipler olamayacağı iddiaları...
Aklıma bakkalabla'nın dedikleri geldi.
“Peki küsler mi, kavga ediyorlar mı?” diye sordum, atıldım...
“Ne?” dedi.
“Ne alaka yahu?” soruları masada...
“Boşverin” dedim.
5-10 saniyelik bir sessizlik oldu.
Onlarla bilinçli olmadan da olsa neden nadir görüştüğümü anladım. Bakkalabla kadar bile hayat enerjileri yok çünkü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder