1 Mayıs 2011 Pazar

masa da masaymış ha!



 
 
 
 
 
 
Masa da masaymış haa!

Sağlık ve bakım kültürüyle aşırı donanmış yeni hedonist çağda, (yeni ortaçağ gibi lan) daha formda, daha mutlu, topluluk içinde ağlamayan, çok içmeyen, spora giden, geceleri niyet ettim eyledim öyle bir birey olarak yaşamaya diye uykuya dalanlara diyeceğim çok birşey yok. (bkz. Radiohead-Fitter Happier şarkısı)
Ama hani şu pazarlama kanallarında, ya da henüz yeterince reklam pastasıyla palazlanamadığı için bu tür reklamları yine bu tür niyetlerle yaşayan insanlara yönelik takım taklavat satan reklamlarda çok kullanılır ya: öncesi ve sonrası. Genelde iki resimden oluşur bu reklamlar. O reklamlar için çekilmiş fotoğraflarla poz veren amca ve teyzelere de bir diyeceğim yok. Hele ki bir takım zehirleri, ilaçları para karşılığında deneyen insanların yaşadığı bir gezegende lafı bile olmaz.
Konumuz yine iki fotoğraf. Önce ve sonra fotoları. Chet Baker Abi'nin fotoları arasındaki farklar. Yakışıklı bir genç yeteneğin fitter happier bir dünya yerine, bir nevi bar ya da kulüp gülü demeyelim de kaktüsü olmayı tercih etmesi, dumanlı kafalar, alkolü sıvılar, kadınlar, bir takım kimyasallar, harbi kavgalar(dişlerinin dökülmesi pahasına bile), blue'yu bir renkten ibaret görmeyip yaşaması ve notalara dökmesinin yarattığı farklar. Belki de Müslüm Baba'nın Fark Yaraları şarkısındaki gibi şeyler. (dost ve hasret yaralarını da ekler Müslüm Baba aynı şarkıda. Fark Yaraları ise güzel dilimizde sınıf bilincinin başlangıç cümleleri için söylenebilecek öfkenin örgütlenmesinde kilit önem taşıyabilecek, bilinçsiz bir uyanış cümlesi yarışmasında birinççç olabilir.)
Fani olmanın dayanılmaz funny'liği Chet Baker Abi'nin suratının her çizgisinde görmek mümkün. Sonrası kelimesini unutarak ya da bazı konularda tam tersi bir fani sorusu olarak 'e peki sonrası?'nı diyerek. Ya da 'Ne fark eder ki diyen Pearl Jam Indifference şarkısı gibi.) Hem fare hem de fil gibi hissederek, bakır boruya sadece hava değil, bazı ara nağmelerin duman göndererek de çıkabileceğinin bilinçsiz farkındalığı, memeli her 'hayvan'ın fena farkındalığı ya da. Öncesi de sonrası da öyle olduğundan. Hesapsız.
Chet Abi, Tom Waits Abi ve Boris Vian Abi ile aynı masada oturmak isterdim. Dünyalar benim olurdu. 'Dünyayı istiyoruz ve şimdi istiyoruz' diyen Jim Morrison da masaya normal olarak geç kalsaydı ve katılsaydı. Masaların üzerine konana sandalyeler üzerine
'müzik bittiğinde ışıkları kapa artık' denseydi. Hiç bişey bilmiyormuş ve yeni öğrenilecek herşeye hazır daha güzel bir masa olamazdı.

2 yorum: